Ym mis Awst eleni, rydyn ni'n cwrdd â Sian Richardson. Mae Sian yn wyneb cyfarwydd yma yn Theatr Torch. Nid yn unig y mynychodd y Theatr Ieuenctid pan yr oedd yn blentyn, ond yn fwy diweddar, ymddangosodd ar ein llwyfan mewn sgwrs ôl-sioe yn dilyn ein cynhyrchiad o Kill Thy Neighbour lle bu’n sgwrsio am y Bluetits Chill Swimmers a sefydlodd, yma yn Sir Benfro.

Ym 1979, pan oeddwn yn 15 oed, ymunais â Grŵp Drama Ieuenctid Theatr Torch dan arweiniad Tim Arthur. Unwaith yr wythnos, byddai pedwar ohonom o Dyddewi yn cael dau fws i Aberdaugleddau ar ôl ysgol am ychydig oriau o hwyl drama gyda phobl ifanc eraill o Sir Benfro. Byddai dweud fy mod wrth fy modd â'r sesiynau hyn yn danddatganiad.

Roedd Tim yn un o'r arweinwyr hynny a oedd yn gweld y potensial ym mhob un, ac roeddwn i bob amser yn gadael yno yn teimlo y gallwn goncro unrhyw lwyfan byd-eang ac yn debygol iawn o ddod yn seren nesaf Hollywood! Fe wnaethon ni ysgrifennu ein dramâu ein hunain i'w perfformio ar lwyfan y Torch a mynd â nhw allan i strydoedd Sir Benfro. Dechreuodd fy nghariad at y llwyfan yn yr ysgol, ond cafodd ei ddwysáu ar ôl i mi gymryd fy ngham cyntaf i lwyfan theatr fyw go iawn.

Roeddwn wrth fy modd â thechnegol cefn llwyfan, yn clywed y gorchmynion tawel gan y rheolwr yno, yn sefyll wrth yr ochrau yn teimlo fy nghalon yn curo yn fy mrest yn aros am fy nghiw, y goleuadau ar fy wyneb pan gyrhaeddais y llwyfan, yn dod oddi ar y llwyfan gan wybod fy mod wedi cofio fy holl linellau, tynnu’r colur oddi ar fy wyneb ar ôl y sioe tra'n cymryd rhan yn y sgyrsiau ôl-berfformiad a oedd bob amser yn canolbwyntio ar yr hwyliau a gawsom a'r eiliadau anhygoel lle llifodd popeth yn iawn ac aelodau o’r gynulleidfa wrth eu bodd.

Dysgais lawer o bethau o fod yn rhan o gast a pherfformio ar lwyfan sydd wedi bod o fudd i mi ar hyd fy oes. Yn y sefyllfaoedd niferus yr wyf wedi bod ynddynt lle rwyf wedi bod yn wirioneddol nerfus am rywbeth, rwyf bob amser wedi meddwl am fy hun ar lwyfan. Rwy'n dychmygu bod y tu ôl i'r llwyfan yn cymryd anadl ddofn ac yn aros am fy nghiwiau, yn brasgamu ar y llwyfan ac yn socian yn y goleuadau. Rwy’n gwybod o fy mhrofiad ar lwyfan, os byddwch chi’n sefyll yn uchel ac yn siarad yn glir, bydd y rhai sy’n eich gwylio yn cael eu swyno, os byddwch chi’n llithro ymlaen yn swil, bydd eich cynulleidfa’n teimlo’n anghyfforddus ac yn ei dro ni chewch chi brofiad dymunol iawn.

Dechreuais y Bluetits (nofio oer) yma yn Sir Benfro yn 2014. Yn syml iawn, rydym yn gymuned o bobl sy'n casglu'n anffurfiol o amgylch dŵr. Dechreuodd y cyfan gyda dau ohonom ar draeth yn Sir Benfro ac erbyn hyn mae wedi tyfu i fod yn gymuned o 170,000 o bobl ledled y byd. Rydym yn rhyngweithio ar grwpiau Facebook. Ddeng mlynedd yn ddiweddarach, rwy’n siarad cryn dipyn yn gyhoeddus am fanteision bod yn rhan o gymuned gynhwysol mewn dŵr oer ac o’i gwmpas. Mae’n rhywbeth rydw i wrth fy modd yn ei wneud ac yn mwynhau pob cyfle i sefyll ar lwyfan neu fod mewn ystafell yn llawn pobl a siarad am fy niddordebau dros nofio dŵr agored a’r gymuned rydyn ni wedi’i chreu gyda’r Bluetits.

Hyd yma dydw i ddim wedi bod yn seren Hollywood, ond dim ond 60 oed ydw i ... felly mae da amser!

Llun gan Ella Richardson