Yn ystod mis Chwefror a mis Mawrth, mynychodd nifer o fenywod 65 a hŷn Weithdai Adrodd Straeon Theatrig dan arweiniad y cwmni theatr o fri rhyngwladol Complicité yma yn Theatr Torch. Roedd gan bob un ohonyn nhw straeon i'w hadrodd i eraill. Roedd y gweithdai rhad ac am ddim yn agored i bob menyw yn y grŵp oedran ac anogwyd y rhai heb brofiad blaenorol yn y celfyddydau perfformio yn gynnes i ymuno. Cawsom sgwrs â Carol Mackintosh a fynychodd y gweithdai.

Helo- Carol Mackintosh ydw innau ac rydw i wedi bod yn mynychu Theatr Torch ers dros 40 mlynedd; fel aelod brwd o'r gynulleidfa ac fel perfformiwr/cyfarwyddwr gyda nifer o gwmnïau lleol (yn fwyaf diweddar gydag Artistic Licence). Rwyf hefyd wedi bod yn aelod o Fwrdd Rheoli Theatr Torch ers dros 20 mlynedd.

Er hynny, ysgogwyd fy mhresenoldeb diweddaraf gan bost ar Instagram yn gofyn “Ydych chi'n fenyw a thros 65 oed? Ydych chi am i eraill glywed eich stori?"

Yr ateb i’r holl gwestiynau hyn oedd “Ydw”, felly cofrestrais ar gyfer cyfres o bedwar Gweithdy Theatrig ac Adrodd Straeon gan y cwmni theatre rhyngwladol, Complicité.

Yn dilyn sesiwn ragarweiniol gychwynnol, cynhaliwyd y gweithdai am dair awr ar ddydd Iau yn olynol ym mis Mawrth dan arweiniad Catherine Alexander - cyfarwyddwr cyswllt hynod brofiadol gyda’r cwmni.

Eglurodd fod dwy gyfres debyg o weithdai wedi'u cynnal yn Llundain; y man cychwyn. Prosiect Complicité diweddar, oedd drama a ddyfeisiwyd o’r nofel Drive the Plough over the Bones of the Dead gan Olga Tokarcurz. Mae’r naratif yn gyfuniad rhyfedd o ddirgelwch llofruddiaeth, comedi ffeministaidd, a phrotest hawliau anifeiliaid lle mae’r “arwres” yn llythrennol yn cael gwared ar lofruddiaeth (rhybudd rwyf newydd ddweud y stori wrthych) oherwydd ei bod yn hen fenyw y mae pawb yn ei diystyru fel hen fenwy ecsentrig ddwl. Felly, y themâu a ddaeth i’r amlwg yn y gweithdai oedd gwrthryfel ac anweledigrwydd ymhlith menywod hŷn.

Roeddem yn grŵp eclectig o ddwsin o ferched; rhai yn ffrindiau’n flaenorol a oedd wedi cofrestru gyda'n gilydd a rhai ohonom yn adnabod ein gilydd ychydig. Yn gynnar yn y sesiwn gyntaf rhoddwyd y dasg i ni o adrodd hanes ein bywyd mewn pum munud a braf oedd darganfod profiadau bywyd amrywiol ac annisgwyl pawb. Ar ôl hynny roedd yn amlwg ein bod i gyd yn hollol barod am roi cynnig arni, yn gadael i'n dychymyg redeg yn wyllt a gwneud darganfyddiadau newydd.

Roedd gan rai ohonom beth profiad o actio ac adrodd straeon ond roedd eraill yn ddechreuwyr llwyr. Nid oedd ots, roedd Catherine yn ein harwain yn gyson trwy’r prosesau y mae Complicité yn eu defnyddio i ddyfeisio darnau o waith. Doedd dim hunanfalchder ac roedd pawb yn anhygoel o gefnogol i'w gilydd.

Os yw hyn oll yn swnio braidd yn deilwng a mawreddog yr oedd yn hollol groes; roedd yna lawer o chwerthin, ychydig o ddagrau, a rhannu syniadau go iawn. Yr hyn a’m trawodd am ein sesiwn olaf pan wnaethom “berfformio” cyfres o olygfeydd byr iawn i’n gilydd oedd pa mor ddoniol, teimladwy, a dilys oedden nhw.

Ar ôl pedair sesiwn roedd teimlad ar y cyd bod hwn wedi bod yn brofiad cadarnhaol ac unigryw y byddem oll wrth ein bodd yn parhau. Fel gyda chymaint o fentrau creadigol y dyddiau hyn, mae hyn yn dibynnu ar gais llwyddiannus am grant ond dyma obeithio y caiff yr hen wragedd gwrthryfelgar gyfle arall i leisio eu barn.